درباره کتاب «تدفین پارتی» نوشته لودمیلا اولیتسکایا

پاره‌ای از کتاب:

«فیما مثل پدر و پدربزرگش پزشک بود، اما با وجودِ تحصیلات و اصل و نسبش، کاروبار او آن طور که باید و شاید پیش نرفت. هنوز از پس امتحانات اینجا برنیامده بود و حالا سال پنجمی بود که به صورت پاره وقت، به عنوان مسئول آزمایشگاه در کلینیک شیک وپیکی کار می‌کرد. بااین حال هر روز به آلیک سر می‌زد، انگار امیدوار بود کاری از دستش بربیاید.
روی آلیک خم شد و گفت: «چطوری پیرمرد؟»
«آه، تویی؟ برنامه حرکت را آورده ای؟»
فیما تعجب کرد: «برنامه حرکت؟ کدام برنامه حرکت؟»
آلیک لبخند خفیفی زد: «برنامه حرکتِ کشتی دیگر...» فیما با خودش گفت دیگرکارش تمام است، دارد مشاعرش را هم از دست می‌دهد... و رفت به آشپزخانه، سراغ یخچال تا یک قالب یخ پیدا کند.
تی شرت فکر کرد: «احمق ها! همه شان یک مشت ابله اند! ازشان متنفرم!» او تازه چند واحد اسطوره شناسیِ یونان پاس کرده بود و تنها کسی بود که حدس زد منظور آلیک احتمالا کشتی‌های ساوث فری نیست. با قیافه‌ای حق به جانب و عصبانی رفت کنار پنجره، گوشه کرکره را کنار زد و مشغول تماشای خیابان شد. آن پایین همیشه یک اتفاقی، چیزی برای تماشا در جریان بود. آلیک اولین آدم بزرگی بود که تی شرت او را لایق معاشرت می‌دانست.»